Vorige
Index
Volgende

Naar Dourmillouse
zondag 10 februari


Paars: met auto gereden
Rood plus oranje: wandeling (heen)
Donker rood + rood: wandeling (terug)
Kaart rechts: groene vierkant is detailuitsnede
Zondag 10 februari moesten na het ontbijt eerst de sneeuwschoenen worden aangemeten. Dat is een kwestie van instellen, maar ook dat kost natuurlijk tijd. Daarna hebben we een stukje met de auto gereden voordat we zijn gaan wandelen. Het kwam daarbij goed uit dat ik winterbanden had, want zo kon ik meerijden terwijl er toch wel wat sneeuw lag.
We wandelden eerst naar Dormillouse, waar we rond lunch aankwamen. Dormillouse is het enige bewoonde "dorp" in het nationale park "Des Ecrins", met 3 inwoners die tezamen twee Gite de Etaps runnen. We hebben, onder het genot van een flinke beter chocolademelk respectievelijk koffie, in de Gite ons lunchpakket opgegeten.

Het was de bedoeling om daarna naar een meertje te lopen, maar omdat we laat vertrokken waren en de meesten de reis van de vorige dag nog in de benen hadden, is dat niet gelukt. We hebben daarom eerder rechtsomkeer gemaakt om te gaan afdalen door de sneeuw. Dat gaat met grote, soepele passen (althans, dat is de bedoeling), waarmee je inderdaad snel beneden bent. Rechts demonstreert onze gids, Robert, hoe het moet.

Bij terugkomst in Dormillouse hebben we de andere Gite aangedaan voor een versterking van de inwendige mens. Robert vroeg direct de huttenwaard om de telescoop en wees ons daarmee op drie groepjes gemzen die in de bergen aan het grazen waren.

Na terugkomst wachtte ons een heerlijke maaltijd, met een gigantisch hoeveelheed zelfgemaakte Tirumasu toe. Overheerlijk, maar er was zoveel dat we met zijn allen het niet op kregen!

Naar de Col ...
maandag 11 februari


Paars: met auto gereden
Rood: wandeling 
Op maandag hebben we een wandeling naar de Col .. gemaakt. Eerst zijn we een stuk met de auto omhoog gereden om een vlieggende start te maken. Vandaar zijn we met schitterend weer omloog gelopen naar de Col. Vanaf de Col zijn we daarna razend snel afgedaald naar Champcella. Bij de afdaling is de groep in tweeen gesplitst, wat ons helaas niet helemaal duidelijk was zodat Angelique een tijdje alleen liep.
Robert heeft ons onderweg op diverse sporen in de sneeuw gewezen, onder andere van een vos, een hermelijn en een sneeuwhoender. Die laatste hebben we ook zien opvliegen in het bos. Helaas zat de vogel voor mij precies tegen de zon in, zodat ik hem niet echt gezien heb en waren de vogels letterlijk gevlogen toen Angelique er aan kwam. Ook hebben we in het bos een ontmoeting gehad met een aantal reeen, die er razendsnel vandoor gingen.

Nadat we bij La Bergerie terug waren, heeft Karin Jos en mij naar boven gereden om de auto's op te halen. De dag werd uiteraard weer afgesloten met een heerlijke maaltijd,

Rechts een foto van Angelique in de zon op haar sneeuwschoenen.

Rustdag: langlaufen in Ceillac
dinsdag 12 februari

Dinsdag was de rustdag in het sneeuwschoenwandelprogramma. Oorspronkelijk zou woensdag de rustdag zijn, maar in verband met de slechte sneeucondities was het programma omgegooid en zouden we eindigen met een driedaagse huttentocht in plaats van een tweedaagse tocht. 

Echt rust houden is aan mij niet besteed. Dus gingen wij langlaufen bij Ceillac, een van de weinige plaatsen waar er nog genoeg sneeuw lag om te langlaufen. Dat er genoeg sneeuw lag kwam omdat de helling al om half drie in de schaduw lag, voor ons een goede reden om om half drie terug te gaan naar La Bergerie. Wij hebben de rode loipe op het onderstaande kaartje tweemaal gedaan. De linker blauwe loipe was helemaal weg en de rechter was slecht, de rode was nog te doen. Ook hebben we de zwarte loipe nummer 6 gedaan.


 
 
Vorige
Index