Op vrijdag besloten we nogmaals naar het Garda meer te gaan om de mislukking van een paar dagen eerder recht te zetten. Wederom was het doel Monte Baldo, maar nu direct. En niet aan het zuidkant, waar continue bewolking is, maar aan de noordkant. Bovendien ten noorden van het hoogste stuk, zodat we niet boven de 2000 meter hoefden te wandelen. Nu waren we in circa anderhalf uur bij het beginpunt van de wandeling en was het schitterend weer, al hoewel een tikje heiig.

Uitzicht op het Garda meer. Links de noordzijde, rechts de zuidzijde.

Monte Baldo is ook op zichzelf mooi.

Het uitzicht naar de oostkant, dus van het Garda meer af.
 

Na de wandeling resteerde er nog voldoende tijd voor een kort bezoek aan een aantal plaatjes aan het Garda meer, te beginnen met Riva di Garda.

 

De losstaande toren van Riva di Garda

Het tweede plaatsje, Limone, hetgeen komt van Limes. Tussen 1870 en 1915/18 liep hier de grens tussen Italie en Oostenrijk-Hongarije.

Er waren werkzaamheden in de tunnels langs het meer. We moesten daarom vooral terug een tijd wachten (het licht sprong maar heel kort op groen, de tweede keer zijn we collectief door rood gereden), zodat we door een van de gaten in de tunnel een paar foto's konden nemen.

Op de terugweg hebben we nog een toeristisch route gereden. Links het kasteel van Arco, rechts de aardpyramiden bij Segonzano.
 

Vorige

Index

Volgende