Het vliegtuig kan wel met volle lading landen op Fire Lake, maar kan daar niet met volle lading opstijgen. Het meer ligt vrij hoog en is niet erg groot zodat de "startbaan" te kort is om erg veel snelheid te maken. Er kan dus maar ongeveer 100 kg. bagage mee worden genomen door het vliegtuig vanuit Fire Lake. Dat is ongeveer het gewicht van de gezamenlijke bagage (tenten, kookspullen en dergelijke) zodat ieder zijn eigen bagage mee moet nemen op zijn rug. Ongeveer 12 tot 13 kilo per persoon. Met die bagage moet naar Angel Lake worden gewandeld, dat een stuk groter is en een paar honderd meter lager ligt. Wij hadden de bagage "eerlijk" verdeeld, Angelique 6 en ik 19 kilo. Alleen Sonia droeg nog meer. In de beschrijving stond dat Nature Trek werkt aan een trail (pad) en dat het ongeveer 5 tot 6 uur wandelen zou zijn. De "trail" houdt in dat Sonia op de GPS merkt hoe ze loopt, dus alleen een vaste route. En haar record was 7 uur. Wij hebben het in 8 uur gewandeld. En het is maar 5,5 km hemelsbreed. Maar wel met zeer dicht struikgewas, een beekdal waar Robert zich ter nauwernood aan een boom kon vastgrijpen en een oerbos waar je constant om omgevallen bomen heen loopt (of er overheen). Hiernaast: een laatste blik op Fire Lake. Wellicht dankt dit meer zijn naam aan de rode berg op de achtergrond, die we op de eerste dag beklommen.

We hadden geluk, het was 's nachts gestopt met regenen. Omdat ik de avond vooraf grotendeels had gepakt en daarbij rekening had gehouden met regen, zat mijn camera zeer goed weggeborgen. Zo goed dat ik onderweg geen enkele foto heb gemaakt. Pas bij Angel Lake heb ik het fototoestel weer te voorschijn gehaald. Onderstaande foto van Little Dogwood is dus ook eigenlijk op een andere dag gemaakt, maar heb ik toch hier bijgevoegd omdat we deze bloem in het bos veelvuldig hebben gezien en het de "provinciale bloem" van British Colombia is.

Linksonder: Nadat we de bergweiden hebben verlaten, komen we allereerst in een struikgewas. Zonder pad. Dat blijkt moeilijk wandelen. Rechtsonder: Later komen we in echt bos, war wat makkelijker loopt. De voorste persoon op de foto ben ik. (Beide foto's van Anthonie, waarvoor dank.)

We moesten ook een beekbedding oversteken. Dat was vrij los spul. Robbert ging als eerste en gleed gedeeltelijk weg, maar gelukkig kon Sonia voorkomen dat hij echt naar beneden gleed. Daarna nam de rest, onder toeziend oog van Sonia, een iets andere route. Linksonder (bovenste foto) Sonia heeft net Robbert geholpen en gaat op weg naar de plek waar de anderen boven komen. Rechtsonder: goed is te zien hoe los de bodem is. En hoe groot mijn rugzak is! Linksonder: Angelique loopt voor mij. (Alle foto's van Anthonie, waarvoor dank.)

Pauze. Muggen. Afzien. Rechtsonder: Angelique en ik, met een bugshirt aan. Rechtsonder, bovenste foto: Ellen, met wallen onder haar ogen als gevolg van de muggensteken. Daaronder: Sonia, die normaal geen last heeft van de muggen, wordt ook last gevallen. (Met dank aan Anthonie voor de foto's.)

Het is weer mooi weer, dus we hebben weer last van muggen. Op onderstaande foto staan van links naar rechts Ellen (muskietennetje), Wil (idem), Angelique (bugshirt), Jaap (muskietennetje, maar omhoog geslagen, vermoedelijk om te drinken) en Sonia (onze gids, had DEET gebruikt). Sonia besloot dat de groep die als laatste ingevlogen was, als eerste mocht uitvliegen. Dat betekende dat terwijl wij (Robert, Wil, Marijke, Angelique en Maarten) al lekker op het terrasje bij het hotel zaten in Atlin (er is maar 1 terrasje, 1 hotel en 1 restaurant in Atlin), de rest de muggen van zich af aan het slaan was bij Angel Lake. (Met dank aan Jaap en Ellen voor de foto rechtsboven.)

Linksonder (bovenste foto): vanuit het vliegtuig zagen wij een Moose (Eland).

Het landschap vanuit de lucht. Dat reist wel een stuk makkelijker: 180 km/u in plaats minder dan 1,8 km/u. Atlin (400 inwoners in de winter en 700 in de zomer).

Het vliegtuig komt aan met de tweede groep.

Linksonder: de tweede groep. Rechtsonder: dit schip onderhield van 1901 tot en met 1936 een verbinding op het meer. Nu wordt het 's zomers twee maal per week gebruikt als dependance van het restaurant.
 

Vorige

Index

Volgende