In mei van 2005 zal onze eerste kindje geboren worden. Dat betekent dat we dit jaar niet op een lange zomer-wandelvakantie hoeven te rekenen. Dat, en het feit dat wintersport ook wel riskant zou zijn nu Angelique zwanger was, was voor ons reden om begin januari 2005 op een wandelvakantie naar La Palma te gaan. Het is ons uitstekend bevallen - op de aankomst en de terugreis na.

Het probleem bij aankomst is dat er twee Transavia vliegtuigen kort na elkaar landen. Een groot deel van de reizigers had net als ons bij Evenementsreizen geboekt. Een groot deel van die mensen had net als ons een huur auto besteld. De auto's stonden klaar, maar er waren maar drie mensen die de contracten regelden. Dat betekende dat wij ruim anderhalf uur hebben mogen staan wachten op de auto - en wij waren zeker niet de laatste! De brandende zon was een meevaller, maar dat zie je toch anders als je in de rij op een huurauto staat te wachten.

De tweede tegenvaller was dat de verhuurder van het huisje ons tussen 12.00 en 13.00 op zijn kantoortje verwachtte. Ik had namelijk in mijn hoofd zitten eerst wat rond te kijken (we moesten dwars over het eiland rijden om bij het huisje te komen, en hadden bijvoorbeeld het bezoekerscentrum van het nationaal park kunnen bezoeken), maar dat lukt dus niet. Bovendien werd het haasten, waardoor we pas daarna konden eten. Om 2 uur eten, terwijl je om 4 uur bent opgestaan en om 6.15 uur in het vliegtuig bent gestapt, dat valt niet mee, zeker niet voor Angelique die voor twee moest eten.

Boven Puerto Tazacorte. Linksonder: rotswand boven het plaatsje. Daaronder: Angelique rust even uit na de maaltijd. Rechtsonder: eindelijk eten!

Wolken over de kam.

De Caldera de Taburiente, de grote kom aan de noordzijde. Het eiland is vulkanisch en je zou dus verwachten dat deze grote kom een oude vulkaankrater is. De kom is echter door erosie ontstaan.