Vandaag gaan we alsnog naar Monte Lema. Maar nu alleen om daar van het bovenstation van het baantje omlaag te wandelen. Daarbij wandelen we eerste een stukje door Italië, waarbij ik hoop op die manier ook een stuk dat Angelique mogelijk eng vindt (in verband met haar hoogtevrees, waar ze deze vakantie op eens last van had).

Aan onze voeten ligt het Lago Maggiore. Honderd meter verder zijn we in Italië: het gaat om het Italiaanse deel.

Drie dorpjes op een rij. Het meest linker is Zwitsers, de andere twee Italiaans.

Langs deze helling gaan we zo afdalen en dan een stukje door Italië lopen, in een halve boog terug naar de grens, om dan af te dalen naar het dalstation van het baantje.

Parapenters.

Kruis bovenop Monte Lema.

Angelique geniet van het uitzicht op Lago Maggiore (Laura ligt op haar schoot, maar ik had niet de indruk dat zij al zo ver was dat ze van dit soort dingen genoot!).

Zicht op de bergen in de verte.

We zijn aan de afdalingen begonnen. Ook hier mooi herfstkleuren.

Typische Zwitserse wandelbordjes.

Tussen de takken van het bos door zien we de dorpjes genieten van de zon.