Eerste etapehuttentocht: naar Les Fonds
Maandag 11 oktober 2004
Na de eerste inloopdag gaan we echt los. We gaan een huttentocht maken van 4 of 5 dagen.
De meeste hutten zijn - althans in dit jaargetijde - ook met de landrover van Jos en Karin bereikbaar.
Dat betekent dat onze bagage wordt vervoerd. We gaan één dag naar Italië. Ook deze hut is per
auto bereikbaar, maar dan moet Karin zo gigantisch stuk rijden dat we die dag ook onze slaapspullen
moeten meeschouwen.
|
De wandeling viel in het tweede hokje van de links van de overlappende serie hokjes in de kaart rechts.
Boven de detailkaart.
|
|
We worden met de auto afgezet bij het beginpunt van de wandeling. Het laatste stuk was het
prettig dat dit een terreinauto was, want dat was een echte bosweg. Het voordeel is dat
we zo al lekker hoog beginnen, ik meen zo rond de 2000 meter.
|
We stijgen snel omhoog - we lopen naar een pas van een 2700 meter hoog - en genieten al snel van mooie vergezichten.
|
Het uitzicht verandert voortdurend, maar verveelt nooit (linker twee foto's met dank aan Diederik).
|
Pauze (foto met dank aan Diederik).
|
Als we op de pas zijn aangekomen, blijft een deel van de groep daar rusten. Onder leiding van Robbert gan wij met de rest naar een top op dik 2900 meter genieten van het uitzicht. Het is een duidelijk pad, maar erg stijl, met losse stenen en hier en daar sneeuw.
(Alle foto's met dank aan Robbert)
|
Omhoog naar de top! (foto midden met dank aan Diederik, foto rechtsonder met dank aan Jos). Foto's hieronder: Op de top hebben we een schitterend uitzicht van 360 graden.
|
Het groepje op de top. Linker foto, van links naar recht: Angelique, Herman, Klaske (beetje verborgen) en Diederik.
Rechter foto, ook van links naar rechts: Jos, Angelique (zit verder weg), Diederik, Herman (net zichtbaar), Klaske en ikzelf.
|
Nog meer foto's op de top. Linkerfoto met dank aan Diederik (die er zelf opstaat), middenste foto met dank aan Robbert.
|
Omlaag is lastig. Angelique krijgt de helpende hand van Robbert en gaat daardoor razendsnel omlaag.
|
We kunnen een blik ver omlaag werpen, waar bewoning is.
|
Midden: Angelique. Daarom heen: ook in oktober bloeit er nog het en ander, al is het soms even zoeken.
|
Het meertje dat we eerder van boven zagen. (Foto rechtsboven met dank aan Robbert.)
|
Herfststijlloos en een paddestoel.
|
Les Fonds, waar we sliepen. Dit is een traditioneel zomerplaatsje, waar men in de zomer woonde als het vee hoog in de bergen stond.
Wij zijn hier eerder geweest, in hartje winter. We slapen in dezelfde hut, maar omdat het nog niet zo hard vriest is het toillet binnen nog
gewoon open. Dat is wel wat makkelijker dan door de vrieskou naar buiten te moeten lopen in het aardedonker!
|
