Een lange reisdag. Volgens het programma dat we hebben gekregen staan we vroeg op, eten we in de Van en komen we na een rit van een uur of 7 aan Dawson City. Alleen blijkt dat Sonia niet goed op de hoogte is met het programma. We ontbijten dus gewoon met pannekoeken en de rit duurt 11 tot 14 uur. De in het programma genoemde tijd is volgens Sonia onmogelijk, althans met de gekozen (schitterende) route door Alaska.

Schitterend dat meer, ik kan er geen genoeg van krijgen.

Linksonder: weg werkzaamheden. Men werkt hier met gigantisch grote vrachtwagens.

Een Jackerat.

Onderweg zien we een Moose (een Eland) in de verte.

In Alaska, een korte stop. Let op de onverharde weg. Linksonder: achteruit een auto worden goudklompjes verkocht. Rechtsonder: goudzoeker aan het werk. Boven: de goudzoeker kijkt of er wat goud in zijn pan is achtergebleven (beide foto's met dank aan Jaap en Ellen)

Dan komen we aan in Chicken, USA. Onder: downtown Chicken.

Chicken heet zo omdat diegene die het stadje stichten Ptarmigan niet konden spellen. En die vogel lijkt wel een beetje op een kip. Het plaatsje heeft 15 ('s winters) tot 50 ('s zomers) inwoners. Dinsdag en vrijdag komt de post per vliegtuig, als het weer het toelaat (het postkantoor is het gebouwtje op de foto linksonder). Je moet minimaal 60 kilometer rijden om in het volgende plaatsje te komen.

Onder: een leeg landschap nabij Chicken.

Onder: na het passeren van de grens zijn we weer terug in Canada. De weg heet de Top of the World Highway. Niet dat de weg zo hoog ligt, maar hij loopt min of meer over de bergkam en je rijdt er vaak in de wolken. Zoals ook vandaag. Rechtsonder durfde ik weer een foto te nemen, het zicht was daarvoor nog veel slechter. Dat schiet niet op!

En dan zien we Dawson City, centrum van de Klondike Goldrush van 1896-1901, liggen. In de zon, maar met regen, dus met een regenboog.

Rechtsonder: we moeten met een pondje de rivier over. Linksboven: detail van de stad (met dank aan Jaap en Ellen). Rechtsboven: detail van een detail (de foto is uiteraard op een andere tijdstip en een andere plaats genomen, met dank aan Anthonie).

Linksonder: we staan te wachten op de ferry. Rechtsonder: de Yukon River (beide foto's met dank aan Wil en Marijke).
 

Vorige

Index

Volgende